Bonenkruid
Oorsprong
Bonenkruid komt oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied en is in de Middeleeuwen verder over Europa verspreid. Er bestaat zowel Eenjarig bonenkruid (Satureja hortensis) als een vaste, overblijvende soort: Winterbonenkruid (Satureja montana). Het blad van Winterbonenkruid is donkerder en heeft een sterkere, iets peperige smaak.
Kweek
• Winterbonenkruid is een vaste plant met kleine langwerpige blaadjes, het wordt ca. 30 cm hoog.
• Van juli tot oktober verschijnen kleine, witte tot licht lila bloemen die veel bijen en hommels aantrekken.
• Bonenkruid groeit het best in de volle zon in goed doorlatende, voedselarme grond. In de schaduw verliest het blad veel van zijn aroma. Het kan ook goed in een pot worden gekweekt.
• Vermeerder bonenkruid door de plant in de zomer te stekken. Snoei het na de bloei terug.
• Bescherm de plant, zeker als die in een pot staat, in de winter tegen kou en wind, maar ook tegen ‘natte voeten’. Zet de pot ‘s winters bv. op zijn kant zodat er geen water in kan blijven staan.
Oogst
Kort voor en tijdens de bloei zijn smaak en geur het sterkst. Pluk steeds de toppen, om zo lang mogelijk verzekerd te zijn van vers blad en een mooie volle plant te houden. Bonenkruid kan ook worden gedroogd of ingevroren.
Culinair
Bonenkruid kan, dankzij het pittige aroma, in verschillende gerechten peper en zout vervangen. De smaak wordt iets minder pittig als het kruid wat langer meekookt. Bonenkruid maakt zwaar voedsel lichter verteerbaar. Fijngesneden verse blaadjes zijn lekker in aardappel- en bonensoep en in salades met peulvruchten of groenten. Kook een takje bonenkruid mee bij tuin- of sperziebonen of gebruik het bij vette vis of varkensvlees.
Tip
Kook, als u niet van de sterke geur van (bloem-)kool of spruitjes houdt, een takje bonenkruid mee.